In memoriam Serge Renate fan’t Fryske Lân (Arthos)
* 3-9-2008 Drogeham † Oosterwolde, 28 april 2021
In de loop van 2008, na ons grondig verdiept te hebben in de verschillende rassen, wisten wij het! Het moest een Bouvier des Flandres worden.
Arthos werd geboren op 3 september 2008 bij de familie Roukema. Eén van de uitspraken van Roukema zal mij altijd bijblijven. We kregen het over het karakter van de Bouvier en hij zei toen: “Dick jonge, je koopt van mij een halve hond. De andere helft maak jezelf!”
Zo ontstond bij ons de liefde voor de Bouvier!
En in de loop van november kwam Arthos bij ons wonen. Wij hadden toen ook nog Silke, een heerlijke vuilnisbak, en zij heeft ons enorm geholpen bij de opvoeding van Arthos.
Arthos ontwikkelde zich heerlijk en was een vrolijke pup die overal mee naartoe ging. Zijn eerste vakantie was in de winter naar Texel. Dat was genieten. Tijdens het dineren lag hij heerlijk in de auto te slapen, geduldig wachtend tot wij er weer waren.
Hij had een gruwelijke hekel aan de bench, 3 weken lang iedere nacht er een paar keer uit bed voor die (rot)hond. Los kon ook niet want het hout van de meubels was te aantrekkelijk…..Het ras voldeed meer dan aan onze verwachtingen en zo kwam Doenja (Hylke van de Veluwesprengen) er in 2010 bij.
Het was volop genieten met die twee, vooral de uitjes naar de spartelvijver in Appelscha.
Zo was de liefde voor het ras ontstaan! Die liefde is ons met name door Arthos bijgebracht en daar zijn wij hem eeuwig dankbaar voor.
Na een uitstapje naar Winterbeg (Duitsland), waar Arthos en Doenja hebben genoten van de lange wandelingen in de bergen, keerden wij terug naar Oosterwolde.
Toen kwam de eerste herplaatser in beeld: Roos. Ach ja waar 2 honden zijn kan ook een derde bij, en na onze verhuizing naar de Drie Tolhekken met heeeel veel ruimte, kon de vierde (Boris, herplaatser), de vijfde (Basko, herplaatser), de zesde (Dora, pup) en sinds twee weken de zevende (herplaatser Abel Balou oftewel Max) er ook nog wel bij.
En dat heeft Arthos op zijn geweten!
Maar een poosje geleden merkten wij dat hij tocht oud begon te worden. Zo nu en dan, na de geringste inspanning, een blauwe tong, Hijgerig, conditie die hard achteruit holde en soms pieperig zonder aanleiding.
En dat werd steeds erger! Afgelopen week bij de Dierenarts bleek dat hij vocht achter de longen had en een sterk vergoot hart.
Medicatie doet niks… Dat heeft ons doen besluiten om vandaag Arthos in te laten slapen, verder lijden willen wij hem niet aan doen. Arthos:
lief, lomp, onbenullig
We gaan je missen jongen!
